در بخشهای پیشین به روابط استادان و دانشجویان در زمینه ی آموزش،پژوهش و روابط فرهنگی اشاره کردیم. دراین بخش که بخش پایانی است به روابط بین فردی استاد- دانشجو خواهیم پرداختسوال اصلی این است آیا روابط بین فردی دانشجویان و اساتید روابطی گرم و صمیمی است و همراه با اعتماد ،اهمیت و احترام است یا نه؟ نمی توان با قطعیت آری یا نه گفت ! اما به نظر من در مجموع روابط بین استادان و دانشجویان صمیمی،دوستانه و همراه با اعتماد نیست.زیر بنای روابط صمیمی و همراه با اعتماد و احترام، وجود نوعی روابط هم سطح و افقی است بین اشخاص. اگر بین دو یا چند شخص روابطی بر مبنای اقتدار و قدرت شکل گیرد و یکی از انها در جایگاه فرا تری بنشیند و دیگران فرو تر از او قرار گیرند،رابطه ای صمیمی و محترمانه شکل نمی گیرد. بلکه نوعی رابطه بر مبنای ترس یک شخص از شخصی دیگر به وجود می آید...
مهدی بهلولی،روزنامه جام جم،4 اسفند 92
ویژگی های اخلاقی و منش های انسانی همچون سخت کوشی،صرفه جویی،از خود گذشتگی،استقلال،رواداری و احترام به دیگران،احساس مسئولیت،و حرف شنوی را درنظر بگیرید. اگر از شما بپرسند که در پرورش فرزندان خود کدام یک را در اولویت نخست می گذارید و مایلید که نهادهای فرهنگی و سیاسی کشور- و از آن میان آموزش و پرورش- به کدام یک بیشتر بپردازند،پاسخ تان چیست؟ در یکی از واپسین نظرسنجی های جهانی،که در سال 2013 و در 27 کشور،و از آن میان : آرژانتین،استرالیا،برزیل،آمریکا،چین،آلمان،کره جنوبی،ایتالیا و هند انجام پذیرفت 75 درصد شرکت کنندگان اعلام نمودند که رواداری و احترام به دیگران،ویژگی های اخلاقی هستند که برای فرزندان خود بیش از دیگر ویژگی ها می پسندند.
به گفته کاربدستان بهداشتی،موجِ چهارمِ ایدز شتابان رو به سوی کشور نهاده است. کارشناسان این موج ها را پیامد آمیزش های جنسی و اعتیاد می دانند که نسبت به گذشته شمار بیشتری از بیماران را در بر می گیرد و برخلاف موج های پیشین،ویژگی هایی دارد که آن را گسترده تر و نیازمند برنامه ریزهای ژرف تر و سنجیده تر می نماید. کارشناسان با نگرش علمی- تجربی بیش از دو دهه در گیری با ایذر،یگانه روش مبارزه با این بیماری را بالا بردن آگاهی شهروندان می دانند. آمارها نشان می دهند که 46/1 (چهل وشش و یک دهم) درصد از بیماران در بازه سنی 25 تا 35 سال اند. با به حساب آوردن 5 تا 10 سال دوره نهفته بیماری،اهمیت پیشگیری از راه آموزش و آگاه سازی نوجوانان 5 تا 14 سال را دو چندان می کند. آموزش این گروه سنی،در خانواده و مدرسه انجام پذیر است. اما بیشتر خانواده ها،چندان با این بیماری یا آشنا نیستند و یا آغاز گفتگو درباره راه های انتقال بیماری،آنها را به لکنت زبان می اندازد. در بیشتر کشورهای پیشرفته،وظیفه آشناسازی نوجوانان با رفتار و بیماری های آمیزشی بر عهده آموزش و پرورش است. زیرا بر این باورند که اگر این آشنایی در گروه هم سالان و بدون پایش انجام پذیرد، کودکان را دچار گرفتاری های جسمی- روانی خواهد نمود.